λογοθεραπεία

Οι Μαθησιακές δυσκολίες είναι ένας γενικός όρος που αναφέρεται σε μια ανομοιογενή ομάδα διαταραχών, οι οποίες εκδηλώνονται με σημαντικές δυσκολίες στην πρόσκτηση και τη χρήση ικανοτήτων ακρόασης, ομιλίας, ανάγνωσης, γραφής, συλλογισμού ή μαθηματικής ικανότητας.

Συμπτώματα

• διάσπαση προσοχής,
• φτωχή μνήμη,
• δυσκολία στο να ακολουθεί οδηγίες,
• δυσκολία στο να ξεχωρίζει μεταξύ τους τα γράμματα, τους αριθμούς, και τους ήχους,
• περιορισμένη αναγνωστική ικανότητα,
• προβλήματα στον οπτικο-κινητικό συντονισμό,
• δυσκολία στη σειροθέτηση,
• αποδιοργάνωση κ.α.

Η δυσλεξία είναι η πιο συχνά εμφανιζόμενη διαταραχή που σχετίζεται με τις μαθησιακές δυσκολίες. Η δυσλεξία που εκδηλώνεται τα πρώτα χρόνια φοίτησης στο δημοτικό σχολείο, ως μία απροσδόκητη και ανεξήγητη μαθησιακή δυσκολία στην ανάγνωση και γραφή σε φυσιολογικά παιδιά, με κανονική ή ανώτερη ευφυΐα.

Χαρακτηριστικά Δυσλεξίας

• Αντικαταστάσεις ανάμεσα σε γράμματα που μοιάζουν ακουστικά (π.χ. β-φ, δ-θ κ.λπ.) ή/και σε γράμματα που μοιάζουν οπτικά, δηλαδή στο σχήμα τους (κ-χ, σ-ρ κ.λπ.)
• Παραλείψεις, προσθήκες και αντιμεταθέσεις γραμμάτων ή/και συλλαβών στη γραφή (δυσκολία στη γραφο – φωνολογική ενημερότητα)
• Απουσία τονισμού / Μη συστηματικότητα στον τονισμό / Παρατονισμοί
• Μη ορθή τήρηση των αποστάσεων ανάμεσα στις λέξεις
• Μη τήρηση των κανόνων στίξης (Σωστή χρήση κεφαλαίου)
• Λάθη στη καταληκτική ορθογραφία των λέξεων. Τα παιδιά παρότι φαίνεται να γνωρίζουν επαρκώς τους κανόνες της γραμματικής, δυσκολεύονται να τους εφαρμόσουν στην πράξη, δηλαδή στην ελεύθερη γραφή.
• Λάθη στη θεματική ορθογραφία των λέξεων που αναμένεται να γνωρίζουν ανάλογα με την ηλικία τους
• Αργός ή / και συλλαβικός ρυθμός στην ανάγνωση
• Δυσκολία στην κατανόηση και στην αναδιήγηση ενός κειμένου
• Δυσκολίες στην οργάνωση και τη δομή του προφορικού λόγου (λακωνικός λόγος, φτωχό λεξιλόγιο)
• Δυσκολία στη γραπτή έκφραση (μη άρτια δομή πρότασης, ασαφής λόγος, ασύνδετος λόγος, απουσία στίξης και συνδετικών λέξεων, φτωχό λεξιλόγιο)
• Δυσκολία στην εκμάθηση όρων και ονομάτων.
• Δυσκολία στην εκμάθηση των δευτερευόντων μαθημάτων (π.χ. ιστορία, θρησκευτικά κ.λπ.)
• Δυσκολία στην εκμάθηση και τη διάκριση των μαθηματικών συμβόλων
• Χρήση δακτύλων για την επίλυση μαθηματικών πράξεων παρόλο που μπορεί να φοιτούν σε μια μεγάλη τάξη του δημοτικού
• Δυσκολία στην εκμάθηση των τεσσάρων βασικών πράξεων
• Δυσκολία στην εκμάθηση της προπαίδειας
• Δυσκολία στην επίλυση απλών και σύνθετων προβλημάτων
• Δυσκολία στην εκμάθηση χωρικών εννοιών
• Δυσκολία στην εκμάθηση χρονικών εννοιών (πριν/τώρα/μετά, χθες/σήμερα/αύριο, ημέρες εβδομάδας, μήνες, εποχές)
• Δυσκολία στη διάκριση του δεξιά – αριστερά
• Δυσκολία στην εκμάθηση της ώρας

Συμπτώματα όσων αφορά τη συμπεριφορά

• Δυσκολία στη συγκέντρωση, διάσπαση προσοχής ή / και υπερκινητικότητα
• Παρορμητικές συμπεριφορές
• Δυσκολίες στη βραχύχρονη και στη μακρόχρονη μνήμη
• Αίσθηση χαμηλής αυτοεκτίμησης
• Νιώθουν εύκολα απογοήτευση και ντροπή στο σχολείο και αντιλαμβάνονται τις αδυναμίες τους
• Χάνουν ή ξεχνούν συχνά τα πράγματά τους
• Είναι ακατάστατα
• Δυσκολίες στην οργάνωση του χώρου και του χρόνου τους

Φωνολογική διαταραχή είναι όταν ένας ήχος παράγεται σωστά μεμονωμένος, αλλά χρησιμοποιείται σε λάθος θέση σε μια λέξη. Τα παιδιά με φωνολογική διαταραχή παρουσιάζουν δυσνόητη ομιλία. Συνήθως μπορεί να μοιάζει με εκείνη μικρότερου παιδιού,  καθώς μια  ολόκληρη ομάδα ήχων δεν έχει κατακτηθεί με αποτέλεσμα πολλοί ήχοι να προφέρονται λανθασμένα, ενώ δεν θα έπρεπε σύμφωνα με την χρονολογική ηλικία του παιδιού.

Χαρακτηριστικά

• Αντικαταστάσεις φωνημάτων (πχ. «φέλω» αντί για «θέλω»)
• Απλοποιήσεις συμπλεγμάτων (πχ. «βιβίο» αντί για «βιβλίο»)
• Πτώση συλλαβής ή φωνήματος(πχ. «νάνα» αντί για «μπανάνα»)
• Εναρμονίσεις (πχ. «λουλούρι» αντί για «κουλούρι»)
• Πτώση τελικού συμφώνου (πχ. «μπαμπά» αντί για «μπαμπάς»)
• Μεταθέσεις και μετακινήσεις (πχ. «βλιβίο» αντί για «βιβλίο»)
• Αναδιπλασιασμούς (πχ. «παπέλο» αντί για «καπέλο»)

Αιτίες

• Κληρονομικότητα
• Ελλιπή ερεθίσματα από το άμεσο περιβάλλον του παιδιού
• Δυσκολία στην ακουστική αντίληψη, διάκριση και επεξεργασία των ήχων μεταξύ τους (κυρίως αυτών που μοιάζουν)
• Δυσκολία στην αντίληψη και οργάνωση του χρόνου
• Μερική απώλεια ακοής (κυρίως κατά τη κρίσιμη περίοδο γλωσσικής και φωνολογικής ανάπτυξης) κυρίως εξαιτίας λοιμώξεων του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος (πχ. ωτίτιδες)
• Συναισθηματική ανωριμότητα
• Εναρμονίσεις (πχ. «λουλούρι» αντί για «κουλούρι»)

Οι δυσκολίες άρθρωσης εμφανίζονται στην προσχολική ηλικία, όπου το παιδί αδυνατεί να εκφέρει σωστά μεμονωμένους ήχους.

Χαρακτηριστικά

• Αλλοιωμένη εκφορά φωνημάτων (π.χ. προσεγγιστική άρθρωση του ήχου /ρ/ που ακούγεται σαν /γι/, ή πλάγιος σιγματισμός του ήχου /σ/ με αποτέλεσμα να ακούγεται ενδιάμεση ποιότητα-συνδυασμός /σ/ και /χι/)
• Πτώση φωνημάτων ή συλλαβών (πχ. «μπάα» αντί για «μπάλα» και «καμέλα» αντί για «καραμέλα»)
• Αντικατάσταση φωνημάτων (πχ. «σέλω» αντί για «θέλω»)
• Απλοποιήσεις συμπλεγμάτων (π.χ. «κεβάτι» αντί για «κρεβάτι»)

Αιτίες

• Υπερπλασίες γλώσσας
• Κοντό χαλινό της γλώσσας
• Ελλείψεις δοντιών
• Κακή σύγκλιση δοντιών
• Υπερωοσχιστίες κ.α.

Μέχρι ποια ηλικία επιτρέπονται τα λάθη;

Όταν τα παιδιά εξακολουθούν να χρησιμοποιούν στρατηγικές απλούστευσης πέραν της ηλικίας των 4 ετών, ο γονιός πρέπει να ανησυχήσει και να συμβουλευτεί τον ειδικό.

Ως τραυλισμός χαρακτηρίζεται η διαταραχή στη ροή του λόγου και εμφανίζεται με ασυντόνιστες κινήσεις του μυϊκού συστήματος, της αναπνοής, της φωνής και της άρθρωσης, ενώ παρουσιάζεται στην αρχή ή τη μέση του λόγου σαν επανάληψη συλλαβών, φθόγγων και λέξεων ή σαν ένα επίμονο κόμπιασμα σε έναν φθόγγο.

Δεν έχει εξηγηθεί ακόμα σαφώς η αιτία του, που πιθανότατα είναι ο συνδυασμός διαφόρων παραγόντων και φαινομένων παρά ένας απλός παράγοντας, μια απλή αιτία. Οι παράγοντες αυτοί μπορεί να είναι γενετικοί ή περιβαλλοντικοί, όπως προβλήματα στο σπίτι, άγχος, προβλήματα στο σχολείο.

Συνήθως κάνει την εμφάνιση του στην παιδική ηλικία, μεταξύ τριών και πέντε ετών και στο μέγιστο των περιπτώσεων νωρίτερα της συμπλήρωσης των οκτώ ετών. Πέντε στα εκατό παιδιά θα παρουσιάσουν έναν τραυλισμό σε κάποια στιγμή της ζωής τους, αλλά τα περισσότερα περιστατικά θεραπεύονται ενώ μόνο το 1% των ενηλίκων τραυλίζει. Ο τραυλισμός είναι 4 φορές συχνότερος στα αγόρια από ότι στα κορίτσια. Επίσης οικογένεια που έχει άτομο που τραυλίζει έχει αυξημένες πιθανότητες να παρουσιαστεί το ίδιο πρόβλημα και σε άλλα μέλη της.

Πότε είναι φυσιολογικός ο τραυλισμός; Σε κάποιο βαθμό «φυσιολογικές» δυσρυθμίες εμφανίζονται στην ομιλία μικρών παιδιών κατά τη διάρκεια της γλωσσικής και φωνολογικής τους ανάπτυξης. Καθώς οι αρθρωτικές και γλωσσικές ικανότητες των παιδιών εξελίσσονται με την ηλικία και την πάροδο του χρόνου, το ίδιο συμβαίνει και με την εύρυθμη ομιλία. Επομένως, για μικρά παιδιά τα οποία εμφανίζουν δυσρυθμίες στην ομιλία τους είναι κάποιες φορές δύσκολο να καθοριστεί, εάν αυτές είναι «φυσιολογικές» ή εάν αποτελούν χαρακτηριστικά τραυλισμού.

Ο όρος Ειδική Γλωσσική Διαταραχή (S.L.I.) περιγράφει την κατάσταση μιας εμφανώς καθυστερημένης γλωσσικής ανάπτυξης σε περιπτώσεις που απουσιάζουν άλλες αιτίες όπως αυτισμός, κώφωση, νοητική υστέρηση ή ό,τι άλλο θα μπορούσε να εξηγήσει την γλωσσική καθυστέρηση.

Συχνότητα

Εκτιμήσεις της Ε.Γ.Δ. ποικίλλουν ανάλογα με την ηλικία αναγνώρισης. Ορισμένοι ειδικοί υποστηρίζουν ότι το 10% των παιδιών σε ηλικία δύο ετών μπορεί να παρουσιάζουν μια ειδική γλωσσική διαταραχή, αλλά από την ηλικία των τριών ή τεσσάρων ετών, αυτό το ποσοστό μειώνεται σημαντικά, προφανώς επειδή κάποιες δυσκολίες επιλύονται. Η συχνότητα εμφάνισης στο γενικό πληθυσμό υπολογίζεται περίπου στο 1%. Η Ειδική Γλωσσική Διαταραχή είναι πιο συχνή στα αγόρια από τα κορίτσια.

Αιτίες

Τα παιδιά με Ειδική Γλωσσική Διαταραχή συνήθως αρχίζουν να μιλούν περίπου στην ίδια ηλικία με τα φυσιολογικά παιδιά, αλλά είναι αισθητά πιο αργή η πρόοδος που σημειώνουν. Έχουν στο ιστορικό τους μια μικρή χρονολογική καθυστέρηση στην απόκτηση γλωσσικών ορόσημων (π.χ. πρώτη λέξη, πρώτη φράση) και γενικότερα ένα πιο βραδύ ρυθμό ανάπτυξης. Τα στάδια της γλωσσικής ανάπτυξης μπορεί να μην είναι ξεκάθαρα μιας και πολλές φορές το παιδί μιλά με φράσεις αλλά χρησιμοποιεί πολλές φορές και μονολεκτικές εκφράσεις. Οι λανθασμένες ρηματικές καταλήξεις ,τόσο σε σχέση με τα πρόσωπα όσο και σε σχέση με τους χρόνους και οι παραλήψεις σημαντικών στοιχείων του λόγου είναι ορισμένα από τα χαρακτηριστικά του λόγου των ατόμων με Ε.Γ.Δ.

Αυτές οι δυσκολίες μπορεί να παραμείνουν πολύ περισσότερο από την πρώιμη παιδική ηλικία, συχνά κατά την διάρκεια των σχολικών χρόνων και μετέπειτα, όπου τα παιδιά αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην ανάγνωση και την γραφή. Το παιδί με Ειδική Γλωσσική Διαταραχή συχνά έχει δυσκολίες στο να κατανοεί το νόημα μιας νέας λέξης από το κείμενο ή να αυτοματοποιεί μία νέα συντακτική μορφή . Τα παιδιά με Ε.Γ.Δ. δεν έχουν διανοητικές αναπηρίες, δεν περιθωριοποιούνται και γίνονται κοινωνικά αποδεκτά σε σχέση με άλλα παιδιά που παρουσιάζουν αναπτυξιακές διαταραχές.

Τα Γλωσσικά χαρακτηριστικά μιας Ειδικής Γλωσσικής Διαταραχής(Ε.Γ.Δ.)

• Σε φωνολογικό επίπεδο

Τα παιδιά εμφανίζουν κυρίως αντικαταστάσεις φωνημάτων, παραλείψεις, μεταθέσεις κ.α. Συχνά καθυστερούν να «καθαρίσουν» την ομιλία τους, αργώντας να προφέρουν σωστά όλους τους φθόγγους (αυτός είναι ο κυριότερος λόγος που οι γονείς ζητούν λογοθεραπεία), και αργούν να κατανοήσουν τις χρονικές έννοιες (‘χτες’ και ‘αύριο’, ‘πριν’ και ‘μετά’). Συχνά ο λογοθεραπευτής αναφέρεται στην ύπαρξη φωνολογικών διαταραχών, παρά στην εκδήλωση φωνολογικής καθυστέρησης κατά την ανάλυση του λόγου.

• Σε σημασιολογικό επίπεδο

Ο λόγος παρουσιάζει στοιχεία ανωριμότητας διότι τα επίπεδα εκφραστικής και δεκτικής λεξιλογικής ικανότητας βρίσκονται κάτω του μέσου όρου απόδοσης, με κριτήριο πάντα την χρονολογική ηλικία. Επίσης ο λόγος είναι άμεσα συνδεδεμένος με το παρόν, γεγονός που δείχνει την μειωμένη ικανότητα για ανάκληση πληροφοριών, συμβολική και αφαιρετική σκέψη. Μπερδεύουν μεταξύ τους λέξεις με κοντινές σημασίες, όπως το ‘μακρύς’ με το ‘ψηλός’, το ΄έφαγα’ με το ΄έχω φάει’, ή δεν διακρίνουν σωστά τη σημασία συνηθισμένων λέξεων πχ «είναι μακρύς άνδρας» .

• Σε πραγματολογικό επίπεδο

Δυσκολεύονται να διατηρήσουν ένα θέμα συζήτησης ή να μεταβούν ομαλά σε ένα καινούριο θέμα. Παρατηρείται μειωμένη ικανότητα στο να ζητάνε και να δίνουν διευκρινίσεις αλλά και στο να αξιολογούν το πλαίσιο συζήτησης. Επιπλέον, χρησιμοποιούν πολύ πρώιμους μηχανισμούς επανόρθωσης / αποσαφήνισης του λόγου τους ( π.χ. επανάληψη αντί για περίφραση ), δεν αυτοδιορθώνουν τα λάθη τους και σε σοβαρές περιπτώσεις παρουσιάζουν ηχολαλίες. Στην βρεφική ηλικία, τα παιδιά αυτά δεν κατονομάζουν συχνά αντικείμενα όπως τα συνομήλικα παιδιά, αν και δίνουν πολλές απαντήσεις. Μπορεί επίσης να μην απαντούν σε ερωτήσεις ή να δίνουν ακατάλληλες απαντήσεις. Σε μεγαλύτερη προσχολική ηλικία, τα άτομα αυτά έχουν δυσκολίες με την επαγωγική ικανότητα στο λόγο που διαφαίνεται στη χρήση ελλιπών συμφραζομένων, που δεν περιέχουν αρκετές πληροφορίες (π.χ. πρόσωπα, χρόνους, τόπους) για να εξάγει νόημα ο ακροατής.

• Σε συντακτικό επίπεδο

Έχουν χαμηλό μέσο μήκος πρότασης σε σχέση με την χρονολογική τους ηλικία. Η γραμματική είναι πιο απλουστευμένη σε σχέση με τα συνομήλικα παιδιά, χρησιμοποιούν απλές δομές προτάσεων (Υποκείμενο-Ρήμα – Αντικείμενο), στερεότυπες φράσεις, μικρές φράσεις. Επίσης υπάρχουν διαταραχές στον τομέα της μορφολογίας, όπως παραλείψεις άρθρων, συνδέσμων, προθέσεων και λανθασμένη χρήση καταλήξεων. Οι φράσεις τους δεν έχουν το σωστό χρόνο, είναι σχεδόν πάντα στον ενεστώτα και γενικά υπάρχει άτακτη τοποθέτηση μερικών λέξεων μέσα στην πρόταση («έχω δύο γιαγιές», «χτες τρώμε στη νονά», «τα παιδιά χόρεψε», «ο λύκος ήταν μαύρο»).

Έως 12 μηνών

• Το μωρό αντιδρά στους ήχους
• Κάνει βλεμματική επαφή.
• Αναγνωρίζει τη φωνή της μητέρας του.
• Χαμογελά όταν του μιλάτε.
• Ανταποκρίνεται στο όνομά του.
• Γυρίζει το κεφάλι του προς την πηγή των ήχων.
• Διαθέτει κάποιο βασικό λεξιλόγιο.

Έως 2 χρονών

• Το λεξιλόγιό του διαθέτει 20-50 λέξεις.
• Υπακούει σε απλές εντολές.
• Χρησιμοποιεί δύο λέξεις για να σχηματίσει φράσεις.
• Χρησιμοποιεί συμβολικά διάφορα παιχνίδια (π.χ τάισμα μωρού κ.α).

Έως 3 χρονών

• Απαντάει σε ερωτήσεις.
• Κάνει απλές προτάσεις.
• Μπορεί να παρακολουθήσει ένα διάλογο.
• Του αρέσουν τα παραμύθια και τα παρακολουθεί με ευκολία.
• Κάνει ερωτήσεις.

Έως 4 χρονών

• Απαντάει σε όλα τα είδη ερωτήσεων.
• Γίνεται κατανοητό και από ανθρώπους που δεν γνωρίζει.
• Η ομιλία του πλησιάζει περισσότερο σε αυτή των ενηλίκων όσον αφορά τη γραμματική και το συντακτικό.
• Διηγείται τις εμπειρίες του.

Είναι γεγονός ότι κάθε παιδί είναι διαφορετικό και γι’ αυτό μπορεί να υπάρξει κάποια διακύμανση σχετικά με το χρόνο που κατακτά κάποια δεξιότητα, ωστόσο ο μέσος όρος σημαίνει κάτι και ειδικά αν έχει περάσει εξάμηνο και το παιδί δεν παρουσιάζει πρόοδο, τότε θα πρέπει να υπάρξει προβληματισμός.

Οι συνεδρίες γίνονται στην έδρα του Κέντρου ενώ σε αρκετές περιπτώσεις παρέχεται η δυνατότητα κατ’ οίκον συνεδριών.

Εξυπηρετούμε τις περιοχές :

| Ωραιόκαστρο

| Ευκαρπία

| Νικόπολη

| Εύοσμο

| Σταυρούπολη

| Νεάπολη

Ο Αυτισμός είναι μια σοβαρή διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή, που χαρακτηρίζεται από μειωμένη κοινωνική αλληλεπίδραση και επικοινωνία, καθώς και από περιορισμένη, επαναλαμβανόμενη και στερεότυπη συμπεριφορά. Όλες αυτές οι ενδείξεις ξεκινούν πριν το παιδί γίνει τριών ετών.

Στην διαταραχή του αυτισμού εμπλέκονται διάφορες εγκεφαλικές δομές με τρόπο που δεν έχει διασαφηνιστεί επαρκώς. Οι δύο άλλες διαταραχές του φάσματος του αυτισμού (ASD) είναι το σύνδρομο Άσπεργκερ, στο οποίο δεν παρατηρείται καθυστέρηση στη γνωστική ανάπτυξη και τη γλώσσα, και η Εκτεταμένη διαταραχή της ανάπτυξης – Μη προσδιοριζόμενη αλλιώς (PDD-NOS), όπου διαγνώσκεται όταν δεν πληρούνται επαρκώς τα κριτήρια για τις άλλες δύο διαταραχές.

Ο αυτισμός αποτελεί μία σοβαρή νεύρο-ψυχολογική διαταραχή, που διαρκεί μία ολόκληρη ζωή και είναι συνήθως παρούσα από τη γέννηση του παιδιού. Ο αυτισμός δεν είναι ψυχιατρική νόσος, αλλά εντάσσεται στην κατηγορία των Διάχυτων Αναπτυξιακών Διαταραχών. Αυτές οι διαταραχές χαρακτηρίζονται από σοβαρά ελλείμματα σε πολλούς τομείς της ανάπτυξης, για αυτό το λόγο ονομάζονται «διάχυτες». Πρόκειται για μια αναπτυξιακή διαταραχή του ατόμου, μια διαταραχή της ψυχολογικής του ανάπτυξης. Στο πλαίσιο αυτής της διαταραχής εμποδίζεται ή δυσκολεύεται η ανάπτυξη ορισμένων ψυχολογικών δεξιοτήτων, που είναι ζωτικές για την ψυχο-κοινωνική λειτουργία και επάρκεια του ανθρώπου. Οι δεξιότητες αυτές σχετίζονται με την κοινωνική συναλλαγή και αμοιβαιότητα, την επικοινωνία και την οργάνωση πρόσφορης και σκόπιμης δραστηριότητας. Στις περιοχές αυτές, τα αυτιστικά άτομα εμφανίζουν σημαντικές δυσκολίες και χαρακτηριστικές αποκλίσεις. Ένα ακόμα στοιχείο που επιδεικνύει τη σημαντικότητα του θέματος είναι ότι πέρα από τη ζωή του παιδιού που επηρεάζεται άμεσα, αλλάζει και αυτή των οικογενειών τους, δηλαδή του ευρύτερου κοινωνικού πλαισίου.

Ο αυτισμός έχει μια ισχυρή γενετική βάση, αν και η γενετική του αυτισμού είναι πολύπλοκη και είναι ασαφές κατά πόσον το ASD εξηγείται περισσότερο από σπάνιες μεταλλάξεις ή από σπάνιους συνδυασμούς των κοινών γενετικών παραλλαγών. Σε σπάνιες περιπτώσεις, ο αυτισμός συνδέεται στενά με παράγοντες που προκαλούν εκ γενετής ανωμαλίες. Οι γνώμες διίστανται σχετικά με τα άλλα προτεινόμενα περιβαλλοντικά αίτια, όπως βαρέα μέταλλα, φυτοφάρμακα ή εμβόλια παιδικής ηλικίας. Οι υποθέσεις σχετικά με τα εμβόλια θεωρούνται βιολογικά μη εξηγήσιμες και στερούνται πειστικών επιστημονικών αποδείξεων. Όσον αφορά τα στατιστικά στοιχεία, η αναλογία του αυτισμού είναι περίπου 1 ή 2 ανά 1.000 άτομα. Η αναλογία των ASD είναι περίπου 6 ανά 1000, ενώ η αναλογία ανδρών-γυναικών είναι 4 προς 1.

Η επιστημονική έρευνα σήμερα εστιάζει στη δημιουργία ανταγωνιστών των ενδορφινών, σε μία προσπάθεια να μειωθεί το πλεόνασμα που εμφανίζεται στα αυτιστικά παιδιά. Παρόμοιες θεραπείες φαίνεται, ότι έχουν επιδράσει θετικά στη μείωση της αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς. Η πιο κατάλληλη αντιμετώπιση, παρ’όλα αυτά βεβαίως είναι αποδεδειγμένα η ειδική αγωγή και ειδικά όταν αυτή συνδυάζεται με πρώιμη παρέμβαση, δηλαδή κατά την προσχολική ηλικία.

ΔΕΠΥ (Ελλειμματική Προσοχή – Υπερκινητικότητα)

Η ελλειμματική προσοχή / υπερκινητικότητα – ΔΕΠΥ (Attention-Deficit Hyperactivity Disorder – ADHD) αποτελεί μία συστηματική συμπεριφορά του ατόμου που απαντάται συχνά κατά την παιδική ηλικία.Εκδηλώνεται σε όλες τις εθνότητες, φυλετικές ομάδες και κοινωνικές τάξεις. Εμφανίζεται νωρίς στην αναπτυξιακή πορεία του ατόμου και επηρεάζει την ικανότητά του να συγκεντρώνεται σε αυτό που το βάζουν να κάνει.

Δεν πρόκειται για μια προσωρινή κατάσταση ή δυσκολία αλλά αντανακλά έναν τρόπο λειτουργίας του ατόμου που τείνει να χαρακτηρίζεται ως «μη φυσιολογικός». Υπάρχει διαχωρισμός, βάσει κριτηρίων, ανάμεσα στα παιδιά που τους αποδίδεται η διαταραχή και στα υπόλοιπα που απλώς παρουσιάζουν όμοια συμπτώματα. Η ΔΕΠΥ επηρεάζει την ικανότητα του παιδιού να φέρει εις πέρας τις απαιτήσεις της συγκεκριμένης ηλικίας, όπως αυτές έχουν καθοριστεί από την πλειοψηφία των ψυχολόγων και των παιδίατρων.

Στις ήπιες μορφές της, η «διαταραχή» υποχωρεί καθώς το παιδί μεγαλώνει και η συμπεριφορά του βελτιώνεται, φτάνοντας στο «φυσιολογικό» επίπεδο. Αυτό όμως δεν συμβαίνει με τις σοβαρότερες μορφές της διαταραχής. Γενικά, πρόκειται για έναν τρόπο λειτουργίας του ατόμου που έχει την τάση να εμμένει στο χρόνο.